علی ازدیدگاه علی (ع)
الف- مقدمه:
اصل اول- انسان ازآن هنگام میتواندازمرزحیوانی به قلمروانسانی عبورکندکه بتواندشخصیت خودرابرای خویشتن مطرح نماید.
مالکیت مطلق علی (ع) برپدیده های برونی ودرونی مربوط به شخصیت اش ،نشانه ای ازقدرت آن حضرت درمطرح نمودن شخصیتش برای خودش است عوامل جالب دنیا(ریاست مطلق چندکشور)درمواجه بااودگرگون گشته بدون اینکه واردمنطقه شخصیت ایشان شوندبراه خودمیرقتند.
حس انتقام جوئی نتوانست مالکیت اوراازشخصیت خویشتن سلب کند
لذااومیتوانددرباره خودسخن گفته وخودرابهترازهمه معرفی نماید.
اصل دوم - شایستگی های آرایشی( خود) به بایستگی های ضروری روح مبدل میشودمثلااگرعدالت ورزی درحالات معمولی موجب فخروتکبرمیشودپس ازورودشخص به مجرای رشد،همان عدالت ورزی ضرورت بایسته روح اوتلقی میشودوچشم پوشیدن ازلذایذوهوسهامانندگریزازموادسمی است که حیات رابه خطرمرگ میاندازند.وقتی انسان رشدیافته میگویدکه((من دروغ نمیگویم))ماننداین است که یک انسان میگوید((من نفس میکشم))
اکنون میپردازیم به معرفى علىّ بن ابیطالب از دیدگاه خود او(طی 36فرمایش ازنهج البلاغه)
(خلاصه ای ازترجمه وتفسیرنهج البلاغه –علامه جعفری- جلداول ص 204الی 211)