قرآن در ادب فارسى:
مقدمه:
((شعراى بزرگ ما و بخصوص آنانکه روحشان نغمه سراى عرفان جاودان ایران بوده، هر کدام بروش مخصوص خود از آیات شریفه قرآن و از داستانهاى آن تفسیرها و تعبیرهایى کردهاند که مىتوان گفت بالاترین نغمه ادبى را در میان ادبیات بشرى بوجود آوردهاند.))- ترجمه وتفسیرقرآن زین العابدین رهنما،ضمیمه جلداول
اینک خلاصه ای ازاین اشعارارائه میگردد.
باالهام ازداستان کودکی حضرت موسی(ع)درقرآن،خانم پروین اعتصامی قطعه شعری به عنوان "لطف حق"سروده است که بشرح زیراست.
((لطف حق))
مادر موسى، چو موسى را به نیل درفکند از گفته رب جلیل
خود ز ساحل کرد با حسرت نگاه گفت کاى فرزند خزد بىگناه
گر فراموشت کند لطف خداى چون رهى زین کشتى بىناخداى
گر نیارد، ایزد پاکت به یاد آب خاکت را دهد ناگه بباد
وحى آمد کاین چه فکر باطل است رهرو ما اینک اندر منزل است
پرده شک را برانداز از میان تا بهبینى سود کردى یا زیان
ما گرفتیم آنچه را انداختى دست حق را دیدى و نشناختى
در تو، تنها عشق و مهر مادرى است شیوه ما عدل و بنده پرورى است!
نیست بازى کار حق، خود را مباز آنچه بردیم از تو باز آریم باز
سطح آب از گاهوارش خوشتر است دایهاش سیلاب و موجش مادر است!
رودها، از خود نه طغیان مىکنند آنچه مىگوییم ما، آن مىکنند
ما، بدریا حکم طوفان مىدهیم ما، بسیل و موج فرمان مىدهیم
نسبت نسیان بذات حق مده بار کفر است این بدوش خود منه!
به که برگردى بما بسپاریش کى تو از ما دوستتر میداریش
نقش هستى، نقشى از ایوان ماست خاک و باد و آب، سرگردان ماست!
قطرهیى کز جویبارى مىرود از پى انجام کارى مىرود
ما بسى گم گشته، باز آوردهایم ما، بسى بىتوشه را پروردهایم
میهمان ماست هر کس بىنواست آشنا با ماست، چون بىآشناست
ما بخوانیم ار چه ما را رد کنند عیبپوشیها کنیم، اربد کنند
سوزن ما دوخت، هر جا هر چه دوخت ز آتش ما سوخت، هر شمعى که سوخت!
((پروین اعتصامی))
با سلام
مرسی سر زدی
سال نو مبارک
ممنون