علی ازدیدگاه علی(ع)-1

علی ازدیدگاه علی (ع) - 1

« هَلَکَ مَنِ ادَّعى و خابَ مَنِ افتَرى وَ کَفى بِالمَرءِ جَهلاً اَن لا یَعرِفَ قَدرَهُ »  ( به هلاکت افتاد کسى که ادّعاى [ خلاف حقیقت ] نمود و براى نادانى مرد کافى است که خود را ارزیابى نکرده باشد- خطبه 16 )

ادعاهاى بى اساس و منحرف ساختن واقعیات نتیجه اى جز هلاکت ندارد ))

آیا موقعى که یک دانشمند با بدست آوردن آگاهى هاى محدودى از قلمرو شناسائى هایش ، بجهت هدف گیرى هاى شخصى و یا احساسات خام ، دست به مطلق تراشى ها مى زند ، مرتکب ادّعاهاى بى اساس نمى گردد ؟ آیا واقعیت ها را منحرف نمى سازد ؟ البته چنین است ، این دانشمند با این ادّعا و منحرف ساختن واقعیات ، افترا به طبیعت و قوانین آن و به انسان و قواعد آن مى زند و چون چهره دانشمندى او، امضاى صحت ادّعا و افتراهایش مى باشد ، لذا در منحرف ساختن افکار مردم تأثیر قطعى خواهد داشت .

نادانى به خویشتن اساس همه نادانى ها است ))

دلایل آشنایى کاملا نزدیک علىّ بن ابیطالب علیه السلام با خویشتن فراوان است . ما برخى از آنها را در این مبحث مى آوریم :

1- او هرگز خود را در مجراى معامله گرى با هوى پرستان نگذاشت ، مبارزه پى گیر على ( ع ) با کسانى که بر مبناى جاه و مقام و ثروت در پیرامون او پرسه مى زدند و نمى توانستند على ( ع ) را بسوى تمایلات خویشتن بپیچانند بهترین دلیل خودشناسى آن پیشوا بوده است .

2- جان روحانى على ( ع ) که بقول « محمد عبده » با ملکوت الهى پیوستگى داشت و این پیوستگى که در همه زندگى او نمودار گشته بود خود قوى ترین شاهد است که على ( ع ) درباره تصفیه و تزکیه خویشتن فوق العاده کوشیده است

3- لحظه اى از زندگى على ( ع ) در بیهودگى و بازیگرى و لذت جویى سپرى نشده است .

(خلاصه ای ازترجمه وتفسیرنهج البلاغه –علامه جعفری- جلداول ص 211 الی 214)