عصر
از سرمایه حیات و قدرتى که هر شب بصورتى تجدید مىشود و هر صبح با گسترش نور و نفوذ اشعه آن بکار مىافتد و هر ظهر بمنتهاى ظهور مىرسد و پیوسته مصرف مىشود، اصیلتر و با ارزشتر سرمایهاى نیست.
هر روز انسان هشیار با زوال نور و گسترش تاریکى و فرسوده شدن قواى حیاتى، در خود نوعى اندوه و فشار احساس مىنماید، این احساس که در محیط طبیعى بیشتر، و در محیطهاى اجتماعى که در آن، موجبات غفلت فراهم است کمتر مىباشد، گویا اثر و نداى و جدان بیدار و حسابگر است که از عمر گذشته و سرمایه مصرف شده بازخواست مینماید.
جملات فوق گزیده ای ازتفسیرسوره العصراز"تفسیرپرتوی ازقرآن-اثرسیدمحمودطالقانی است جهت دریافت تفسیرکامل این سوره روی کلیک کنید