دلنوشته ها

آیاهرنوشته ای شعراست؟

پس ازایجادشعرنو، انقلابی پدیدآمدبطوری که هرکسی میتوانست شعری بگویددیگرکسی خودرامقیدبه رعایت قالبهای متنوع شعری نمیکردوبه اصطلاح ((هرکه ،هرچه دل تنگ اش میخواست))به عنوان شعر مینوشت این امرباعث گردیدکه بسیاری ازجوانهادرعالم شعردرددل کنند،خودراازرنجهای زندگانی برهانندو....والبته چنین امری بسیارمفیدواقع گردیداما:

ناخودآگاه اشتباهی پیش آمدوآن این بودکه، ازیادرفت که اگرشعربه عنوان یک هنردارای رسالت انسانی است شاعرجهت ادای آن رسالت( مقیدبه سبک وقافیه باشدویانباشد)ازهروسیله ای استفاده خواهدکردالااینکه :

 شعرای سبک قدیم به علت مقیدبودن به یک سبکی مدتهامجبوربودندبرای یافتن قافیه تلاش کنندواین امربه خودی خودفکرآنهارامشغول موضوع خاصی میکردکه چه بسادرآن مدت، موضوع بهترپرورش مییافت ووقتی قافیه راپیدامیکردندابیات دیگری برآن میافزودندوشعرپربارترمیشدمثال بارز این موضوع:

ارشمیدس درموردقانون معروف خودمطمئنامدتهابه موضوع فکرمیکرده که درحمام آنراکشف میکند

سعدی وقتی درحمام گل سرشوئی رامیبیندبدون مشغولیت ذهنی قبلی آیامیتوانست ازگل سرشوئی به موضوع همنشینی وازآنجابه دریافت عرفانی رابطه انسان باخدابرسد؟

وقتی فریدون مشیری به رسالت خوددرمورد(ریشه درخاک داشتن انسان، آزادی .) میاندیشدشعرنوئی که میسرایدعلیرغم نداشتن سبک قدیمی، امابخوبی ازعهده رسالت خویش برمیایددرصورتی که شایدسایراشعاروی ازچنان غنائی برخوردارنباشند

اقبال لاهوری درجهت بیداری مشرق زمین ومبارزه باغربزدگی به شعرسبک قدیم متوسل شده وغوغامیکند

بنابراین رسالت شاعراورابه استفاده ازامکانات موجودسوق میدهدوحتی اوراگاهاقادربه انجام ناممکن هامیکند درشرح حال شیخ محمودشبستری آمده که اواصلا شعرنمیگفت امابرای رساندن موضوع مهمی مجبوربه استفاده ازقالب شعرگردیدوهمین موضوع اوراقادربه سرودن شعرنمود

بنابراین بنظرمیرسدمیبایست نوشته های شعرگونه راباشعراشتباه نکنیم بهتراست این نوشته هارادلنوشته ویاهرچیزی غیرازشعر بنامیم بگذاریم شعربه هرعلتی بوجودآمده به همان

مسیرخودبروددلنوشته های مانیزمراحلی راطی نمایدتابتواندشعربشودونقش ایفاء نماید

ازاین که پایم راازگلیم خوددرازترمیکنم معذورم دلنوشته ای بوداگرمقبول افتد.